Nadat ik een telefoontje kreeg van de aanstaande vader haastte ik mij naar hun adres. Ik wist dat de vorige geboortes in dit gezin snel waren gegaan en ik wilde niet het risico lopen om te laat te komen.
Voordat ik thuis wegreed appte ik de vader nog ''als het ineens snel gaat kun je de voordeur op een kier zetten, dan hoef je op een later moment niet meer de deur open te doen voor me''. Halverwege de rit ontving ik een appje terug ''de deur staat op een kier, het gaat snel!''.
**Lees verhaal verder onder de foto's**
Met passende snelheid reed ik naar het gezin, in de auto deed ik al mijn camera om en haastte me naar binnen via de deur die al voor mij op een kier was gezet. Beneden was het bevalbad vol aan het lopen. Ik hoorde een gebrul van boven komen en ik volgde het geluid. De moeder stond onder de douche en had het duidelijk zwaar.
‘’Is het bad al vol’’ vroeg ze, en niet veel later gingen ze richting bad.
De moeder wierp een blik richting het voor de helft volgelopen bevalbad en kreunde tussen de weeënstorm door ‘’de hoes, je bent de hoes verweten’’. Oeps, in alle haast was de vader vergeten de hoes om het bad te doen voordat hij hem vol liet lopen.
Dan maar zonder hoes het bevalbad in. Het warme water geeft zichtbaar ontspanning.
Aan de moeders geluiden te horen is het kindje er bijna, maar zelf weet ze het even niet meer en vraagt om pijnbestrijding. Dat gaat niet meer, ‘’je bent er echt al bijna’’ zegt de verloskundige, waarop de moeder verbaasd reageert.
Wil je anders even je blaas legen op het toilet? Met kleine weerstand verplaatst moeder zich richting het toilet, dat gelukkig vlak bij het bevalbad is.
Op het toilet krijgt de moeder een flinke wee.
FLATSH! Dat waren de vliezen.
Eenmaal terug in het bevalbad gaat het snel. Binnen enkele weeën is de baby geboren, waarvan de ouders het geslacht nog niet wisten.
Ik bespeur een kleine voorkeur bij de vader als hij ziet dat ze een zoon hebben verwelkomd.
Wat een oplichting en trots straalt er van de ouders af!
In het bad begint de baby, die Levi zal gaan heten al super goed te drinken aan de borst. Het ligt niet helemaal lekker door zijn ietwat korte navelstreng.
Moeder probeert de placenta eruit te persen, maar die heeft daar nog geen zin in.
De verloskundige probeert te helpen door een beetje te trekken aan de navelstreng en duwen op de buik, maar de placenta is niet van plan los te laten.
Met de navelstreng nog verbonden tussen moeder en kind lopen ze richting bank, waar de placenta uiteindelijk gelukkig zelf loslaat.
Levi’s darmen blijken al goed te werken want hij poept eerst op zijn moeder en daarna direct zijn eerste luiertje vol.
Wat was dit een mooie, super snelle, thuisbevalling in bad!